هر آنچه که باید درباره اضطراب جدایی بدانید.

آیا همه کودکان دچار اضطراب جدایی می شوند؟

بله اما شدت و ضعف آن از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. اضطراب جدایی یکی از مراحل رشد عاطفی است و اکثر نوزادان و کودکان نوپا در مراحل خاصی از زندگی خود از احتمال – یا واقعیت – جدایی از مادر یا پدر می ترسند.

مسلماً چنین چیزی والدین را دچار ناراحتی و مشکل می کند ولی والدین باید بدانند که این مرحله گذرا است و می توان با بعضی اقدامات آن را تحت کنترل خود در آورد.

اضطراب جدایی معمولاً کی اتفاق می افتد؟

معمولاً اضطراب جدایی از 6 تا 7 ماهگی آغاز می شود اما در سن 10 تا 18 ماهگی به اوج خود می رسد. غالباً این اضطراب زمانی شروع می شود که شما یا همسرتان خانه را برای رفتن به محل کار یا انجام کاری دیگر ترک می کنید.
اضطراب جدایی می تواند شب ها وقتی والدین اتاق کودک را تر ک می کنند اتفاق بیفتد. معمولاً در 24 ماهگی از شدت این حالات کاسته می شود.

چگونه می توانم به کودکم کمک کنم تا با این اضطراب کنار بیاید؟

این موارد راهکارهای پیشنهادی ماست. اگر می خواهید راه دیگری را امتحان کنید، آن را با روان شناس کودک خود مطرح کنید.

1.تا جایی که می توانید از کودکان دور نشوید و به محض اینکه دچار اضطراب شد او را در آغوش بگیرید. بدین ترتیب لازم خواهد بود این رویه را تا حدود 24 ماهگی کودک حفظ کنید.

یا

2. کودکتان را برای زمان های کوتاه به کسانی بسپارید که با آنها آشنا است. و به آنها اعتماد دارید.

یا

3. مجبورید برای کودک خود پرستار بگیرید؟ بهتر است چند روزی با آن ها بمانید تا کودک به پرستارش عادت کند و او را بپذیرد.

چگونه باید کودکم را برای جدایی آماده کنم؟

با توجه به این که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، باید فرصت داشته باشد تا  به جدایی عادت کند. فرقی نمی کند که کودکتان را به یکی از اعضای خانواده می سپارید یا به یک پرستار، توجه به نکات زیر ضروری است.

1.در خانه تمرین کنید.

اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند.

همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

2. چند روزی را در کنار کودک و پرستارش بمانید.

وقتی پرستاری استخدام می کنید، چند روزی را در خانه بمانید تا کودکتان او را بشناسد و با او بازی کند. روزی که برای اولین بار او را با پرستار تنها می گذارید، از پرستار بخواهید تا نیم ساعت زودتر بیاید و وقتی کودکان به اندازه کافی سرگرم شد آنها را تنها بگذارید.

3. همیشه خداحافظ بگویید.

کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظیتان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد.

4. دوستی خود را با پرستار نشان دهید.

کودک شما شدیداً تحت تاثیر رفتارهای شما است بنابراین دوستی و اشتیاق خود را نسبت به پرستاری که انتخاب کرده اید به او نشان دهید.

5. وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید.

رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد.

مواجهه با اضطراب جدایی در شب:

ترس جدایی از شما در شب، برای کودکتان بسیار واقعی و جدی است. بنابراین لازم است ساعات قبل از خواب ساعاتی آرام و در صورت امکان جالب باشند. سعی کنید قبل از خواب زمان بیشتری را با کودکتان بگذرانید. مثلاً او را در آغوش بگیرید، برایش قصه بخوانید یا با هم آواز بخوانید.

اگر وقتی او را در تختخوابش تنها گذاشتید شروع به گریه کرد، می توانید به نزد او بازگردید تا هم او را آرام کنید و هم مطمئن شوید که حالش خوب است. سعی کنید دیدارهای خود را کوتاه و تا حدی خسته کننده کنید تا یاد بگیرد که بدون کمک شما به خواب برود. 

آیا همه ی این کارها را انجام داده اید و به نتیجه نرسیده اید؟

کودکان با هم تفاوت دارند. بعضی از آنها بیشتر از دیگران از اضطراب جدایی رنج می برند. اگر هیچ یک از روش هایی که مطرح شد، وضعیت را بهتر نکرد…

لازم است این مشکل را به طور جدی تری بررسی کنید. به روان شناس کودک مراجعه کنیدولی قبل ازمراجعه به روان شناس، وش های زیر را هم امتحان کنید.

1. مهدکودک یا پرستار کودکتان را دوباره بررسی کنید. شاید موضوعی وجود دارد که با روحیات و شخصیت کودک شما سازگار نیست و یا مورد خاصی وجود دارد که کودک شما را آزار می دهد.

2. کودکتان را در بازه های زمانی 15 دقیقه ای با یکی از افراد فامیل یا کسی که با او آشناست تنها بگذارید. بدین ترتیب کودک شما بدون اینکه از بودن با فردی غریبه احساس ناامنی کند، یاد می گیرد که شما بعد از ترک خانه بازخواهید گشت.

3. روند خداحافظی یا ترک کودک را بررسی کنید و به این سوال ها پاسخ دهید:

آیا دور از چشم او از خانه خارج می شوید؟ به نظرتان مشکل را بزرگ تر آنچه که هست جلوه نمی دهید؟ آیا خودتان اضطراب جدایی از کودکتان را دارید؟

4. خوش قول باشید و اگر زمانی را برای برگشتن خود به فرزنداتان وعده می دهید، سر تایم برگردید.

5. با او در خانه بازی سلام، خداحافظی را اجرا کنید. مثلا اگر به اتاقی می روید بای بای کنید، چند ثانیه بعد برگردید و سلام کنید و آرام آرام این چند ثانیه را افزایش دهید.

توصیه ما این است که تا جایی که می شود عادی و طبیعی رفتار کنید. او را ببوسید، خداحافظی کنید و بروید.

این کار به او نشان می دهد که رفتن پدر یا مادر مسئله بزرگی نیست و او به زودی بازخواهد گشت.

برای اطلاعات بیشتر فایل پی دی اف را بخوانید.

درخواست مشاوره