تحولات اجتماعی و پیشرفت تکنولوژی به ویژه در دهه‌های اخیر، بر شیوه‌های ارتباطی و روابط بین فردی نسل جدید تأثیر شگرفی گذاشته است. دلایل متعددی برای سطحی شدن روابط در این نسل ذکر شده است که می‌توان آنها را در چند دسته کلی جای داد:
کم‌رنگ شدن تعاملات رو در رو و جایگزینی آن با تعاملات مجازی: تعاملات مجازی به دلیل ماهیت غیرحضوری خود، امکان برقراری ارتباطات عمیق و صمیمی را محدود می‌کند. همچنین، امکان ویرایش و کنترل پیام‌ها در فضای مجازی، باعث ایجاد تصویری غیرواقعی از خود و طرف مقابل می‌شود.
ترس از آسیب‌پذیری و ابراز احساسات: رقابت بر سر بی اعتنایی و پرهیز از ابراز صریح احساسات، ریشه در ترس از رد شدن و آسیب‌پذیر نشان دادن خود دارد. این امر باعث ایجاد فاصله عاطفی و کاهش صمیمیت در روابط می‌شود. همچنین، ترس از وابستگی و محدودیت، افراد را به سمت روابط سطحی‌تر سوق می‌دهد.
آرمان‌گرایی افراطی و عدم پذیرش نقص‌ها: جستجوی یک شریک کامل و بی‌نقص، منجر به ایجاد انتظارات غیر واقعی و عدم رضایت از روابط موجود می‌شود. این امر باعث می‌شود افراد به جای تلاش برای تقویت رابطه موجود، به دنبال جایگزین‌های بهتر بگردند.
تأثیر شبکه‌های اجتماعی و هویت دیجیتال: شبکه‌های اجتماعی با نمایش تصویری ایده‌آل از روابط، فشار زیادی بر افراد برای ایجاد چنین روابطی وارد می‌کنند. همچنین، ترس از قضاوت شدن و نیاز به تأیید اجتماعی، باعث می‌شود افراد رفتارهای خود را با توجه به استانداردهای مجازی تنظیم کنند.
عدم شفافیت و ابهام در روابط: پیچیدگی روابط در عصر حاضر و عدم قطعیت در مورد آینده روابط، باعث ایجاد اضطراب و نگرانی در افراد می‌شود. این امر منجر به ایجاد روابطی می‌شود که بر اساس سوء ظن و عدم اعتماد متقابل بنا شده‌اند.
