لذت نبردن از زندگی گناه است

انسان برای این متولد میشود که زندگی کند، ولی این کاملاً به خودش بستگی دارد.

او میتواند زندگی را از کف بدهد؛ میتواند نفس بکشد، بخورد، پیر شود و روانه گورستان گردد – ولی این زندگی نیست، بلکه مرگی تدریجی از گهواره تا گور است، مرگی تدریجی که شاید هفتاد سال به طول بینجامد.

و چون میلیون ها نفر در اطراف تو هستند که بتدریج و به آرامی می میرند، تو هم شروع به تقلید از آنها می کنی. بچه ها همه چیز را از اطرافیانشان یاد می گیرند. خوب، اول باید برای شما روشن کنم که منظورم از زندگی چیست. زندگی کردن به معنای پیر شدن نیست، بلکه رشد کردن است.

این دو کاملاً با یکدیگر تفاوت دارند، پیر شدن خصیصه ای است حیوانی، در صورتی که رشد کردن خصیصه ای صرفاً انسانی است؛ منتها عده بسیار قليلی استحقاقش را دارند. رشد کردن یعنی اینکه انسان هر لحظه بیش از پیش عمق جوهر زندگی را درک کند؛ رشد کردن یعنی از مرگ دور شدن، نه به سوی مرگ پیش رفتن. هرچه بیشتر در عمق زندگی فرو روی، ذات جاودانگی ساکن در باطن را بیشتر درک خواهی کرد و از مرگ فاصله می گیری. لحظه ای فرا میرسد که تو در می یابی مرگ چیزی جز تغییر لباس، تعويض خانه و تغییر شکل نیست – هیچ چیز نمی میرد، در واقع هیچ چیز نمی تواند بمیرد.

مرگ بزرگترین توهم موجود است.

برای رشد کردن، کافی است به یک درخت نگاه کنی. هنگامی که درخت رشد می کند، ریشه هایش در عمق پیش می روند. اینجا تعادل برقرار است: هرچه درخت بلندتر شود، ریشههایش عمیق تر میشوند. درختی پیدا نمی کنید که مثلا 50 متر ارتفاع و ریشه هایی کوچک داشته باشد؛ این ریشه ها از عهده نگهداشتن چنین درخت غول پیکری بر نمی آیند. رشد کردن یعنی اینکه در عمق وجودت فرو روی، جایی که ریشه هایت قرار دارند.

به نظر من، اولین اصل و پایۀ زندگی، مراقبه است. هر چیز دیگری، در مرتبه بعد قرار دارد.

کودکی بهترین دورۀ زندگی انسان برای مراقبه است. هر چه سن آدم بالاتر برود، به مرگ نزدیکتر میشود و به مراقبه نشستن برایش دشوارتر میگردد. مراقبه یعنی در وادی جاودانگی گام نهادن، یعنی پیشروی در ابدیت درون، یعنی درک الوهیت باطن.

کودک با صلاحیت ترین موجود برای این کار بشمار می آید، برای اینکه بار دانش، تحصیل و چیزهای دیگر بر وجودش سنگینی نمی کند. او معصوم است. ولی بدبختانه این معصومیت او، نادانی تلقی می شود. معصومیت و نادانی به هم شباهت دارند، ولی یکسان نیستند. شباهت بین آنها در «ندانستن» است. ولی تفاوت بزرگی بین این دو وجود دارد که توسط انسان ها تا به امروز نادیده انگاشته شده است.

🖊️اشو

📚عشق، رقص زندگی

درخواست مشاوره