آیا متوجه طرز تفکری که در پس این سوال نهفته است می شوید؟ من قصدم توهین به سوال کنندگان نیست اما بیایید طرز تفکری را که موجب مطرح شدن این سوال شده است بررسی کنیم. چگونه می توانم به آن دست یابم؟ به چه قیمتی می توانم آن را بخرم؟ چه کار باید بکنم، چه چیز را قربانی کنم، چه دستور یا اندیشه ای را به کار بندم تا آن را به دست آورم؟ فقط یک ذهن کاملا ماشینی می گوید «من این کار را می کنم تا آن چیز را به دست آورم». اما خودشناسی از این راه به دست نمی آید. شما نمی توانید بوسیله تلاش یا انجام اعمالی آن را بخرید یا به این کیفیت شعور برسید. خودشناسی هنگامی بوجود می آید که شما خود را در رابطه با همکلاسی هایتان یا مربی تان و همه مردم اطراف خود مشاهده کنید. هنگامی که رفتار دیگری را، ژست هایش، طرز لباس پوشیدنش، طرز صحبت کردنش، اهانت یا تملق گفتنش و همچنین پاسخ خود را به او مشاهده کنید خودشناسی آغاز می شود. خودشناسی زمانی حاصل می شود که شما همه چیز را در درون خود و در اطرافتان با دقت تماشا کنید و همانطور که صورت خود را در آینه نگاه میکنید به خود نگاه کنید. وقتی در آینه نگاه می کنید خود را همانطور که هستید می بینید. ممکن است آرزو کنید موهایتان شکل دیگری داشته باشد و یا صورتتان کمتر زشت باشد اما حقیقت همان است که به وضوح در آینه منعکس شده است و نمی توانید آن را نادیده بگیرید و بگویید «من چقدر زیبا هستم».
حال اگر بتوانید به آینه روابط خود با دیگران مانند آینه معمولی نگاه کنید دیگر پایانی برای خودشناسی وجود ندارد. درست مانند ورود به یک اقیانوس بی انتهاست که هیچ ساحلی ندارد. اکثر ما می خواهیم به انتها برسیم، می خواهیم بگوئیم «من به خودشناسی رسیدم و خوشحال هستم» اما اصلا امکان پذیر نیست. اگر بتوانید به خودتان نگاه کنید بدون اعتراض به آنچه می بینید، بدون مقایسه خود با دیگران، بدون خواسته یا آرزوی زیباتر یا دارای محسنات بیشتر بودن، اگر بتوانید آنچه را که هستید مشاهده کنید و با آن حرکت کنید در آن صورت درک خواهید کرد که امکان دارد بی نهایت دور بروید. پس این سفر انتهایی ندارد و راز و زیبایی آن در همین است.
🖋️کریشنامورتی
📚فرهنگ آموختن و عشق ورزیدن
درخواست مشاوره